Artikel 16/04/2017 - Peter Janssens
Een aantal anders-dan-anders scenario's voor je marketingverhaal
Film is entertainment. 80 % van de bioscoopgangers of Netflix'ers zullen deze stelling aanhangen en minstens zoveel films lijken qua opzet te passen in dat weinig veeleisende keurslijf. Niet verwonderlijk dus dat veel scenaristen er zich met de plotstructuur nogal gemakkelijk vanaf maken. Met de lengte van de trailers anno 2017 kun je zelfs op basis van die twee à drie minuten durende, tjokvol sleutelmomenten gestampte reel voorspellen hoe een film zich van punt A naar punt B zal begeven.
Maar het kan ook anders, zoals onderstaand lijstje illustreert. En zo is het ook met marketing: ook jij kan je verhaal eens vanuit een andere insteek vertellen. Hieronder vijf films die narratief een iets creatiever loopje met de cinefiele wetmatigheden nemen. Wij doen de marketingtips er bovenop. Je hoeft ze overigens geeneens in volgorde te lezen – nou moe!
[Zie ook: Traffic (2000), Lantana (2001), Crash (2004)]
Plot. Vincent Vega komt in de problemen wanneer hij een avondje chaperon moet spelen voor Mia, de vrouw van zijn baas Marsellus Wallace. Ondertussen heeft die laatste zijn handen vol wanneer een ongehoorzame bokser er met Wallaces centen vanonder muist.
Structuur. Een overzicht als dit zonder Quentin Tarantino is als Donald Trump zonder zijn geföhnde blonde lokken. Ondenkbaar inderdaad. Tarantino is een van de grondleggers van de moderne hyperlinkcinema: diverse verhaaltjes lopen rakelings naast elkaar, om onderweg ook een paar keer te botsen. Extra trigger bij het werk van QT: alles is ingedeeld in hoofdstukken en die worden op hun beurt ook nog eens niet-chronologisch opgediend.
Dit heeft veel weg van een puzzel. En voor een puzzel moet je sparen. Geef door elkaar deeltjes van de puzzel (het verhaal) vrij en laat je klant zelf ontdekken hoe het verhaal in elkaar steekt. Het mysterie en de drang om de uitkomst te weten zal de klant naar je product laten teruggrijpen (en hij zal meer willen).
[Zie ook. The French Lieutenant’s Woman (1981), Possession (2002), The Notebook (2004)]
Plot. Op een dag ontvangt kunstenares Susan een manuscript van haar ex-man Edward. Ze begint diezelfde avond nog te lezen en raakt meteen opgezogen in het verhaal over hoe een gezinsvakantie ontaardt in een poel van verkrachting, moord en wraak. Het manuscript is zogezegd fictie, maar het brengt bij Susan een aantal pijnlijke herinneringen naar boven.
Structuur. Voor zijn tweede langspeelfilm hanteert mode-icoon Tom Ford een verhaal-in-een-verhaal-structuur, waarbij de twee onderling toch een verband houden. Wat dat verband is, is vaak de mysteriemotor die de plot draaiende houdt. Zo ook hier.
Een leuke: creëer zelf een verhaal, maar leg alleen het begin en het einde vast. Laat het middenstuk weg en laat dit invullen door de klant (of de kinderen). Zo organiseerde Efteling een sprookjeswedstrijd waarbij de beste inzendingen uiteraard een ticketje Efteling in de wacht konden slepen. Die klant bind je voor lang en hij blijft gelukkig.
[Zie ook: Slaughterhouse-Five (1972), The Hours (2002), Hereafter (2010)]
Plot. Een malafide dokter aan boord van een schip op de Stille Oceaan, een oude componist die zijn ultiem meesterwerk poogt te schrijven, een moord in een kerncentrale, een uitgever die het in een verpleeghuis aan de stok krijgt met een bazige zuster, een opstandige kloon in Korea anno 2144 én een moordlustige stam in een post-apocalyptisch Hawaii.
Structuur. Leest de zes verhalen overspannende plot van Cloud Atlas als een rommeltje? Het bronboek van David Mitchell werd dan ook lang als onverfilmbaar bestempeld. Toch is dit een echt kunststuk. Dit subgenre verschilt overigens van hyperlinkcinema omdat de verhalen – ondanks aan elkaar gelieerde personages – in tijd en ruimte geheel van elkaar gescheiden zijn. Ze komen dus niet samen maar bereiken elk afzonderlijk hun climax.
Ideaal om eens geen a tot z verhaal te vertellen waarmee je uiteindelijk niemand aanspreekt. Kies voor pakweg 5 unique selling points. Geef ze een karakter. Geef ze een gezicht. Een figuurtje. En trek met elk van die unieke karakteristieken van je product naar het juiste doelpubliek. Wedden dat je samen meer mensen zal boeien dan met je (f)lauwe wij-doen-alles vertelsel?
[Zie ook. Inception (2010), Shutter Island (2010), Arrival (2016)]
Plot. Sinds hij bij een inbraak in zijn huis een zware slag op zijn hoofd kreeg, lijdt verzekeringsagent Leonard aan anterograde amnesie, waardoor hij geen nieuwe herinneringen meer kan opslaan. Toch is hij vastbesloten een onderzoek in te stellen naar de moordenaar van zijn vrouw, die bij die inbraak om het leven kwam.
Structuur. Regisseur Christopher Nolan plaatst ons letterlijk in de nek van zijn hoofdpersonage en dus volgen we Leonards onderzoek via de aantekeningen, tatoeages en polaroidfoto's die hij nodig heeft om de dingen die hij te weten komt ook daadwerkelijk te onthouden. Het gevolg voor de kijker: de plot van Memento ontwikkelt zich letterlijk van achter naar voor, maar dat staat geen nagelbijtende thriller in de weg.
Eigenlijk is dit een insteek die we al vaak toepassen. Iedereen kent je product wel, maar het loont ook vaak eens te tonen waar dat product nu vandaan komt. Vertel een achterwaarts verhaal dat helemaal terugkeert naar de malse graslanden waar de koeien grazen van je pak melk. Of naar het geboortehuis van de geestelijke vader van je product: die horlogemaker die de eerste tandwieltjes allemaal op de juiste plaats schikte.
[Zie ook: Los Cronocrimenes (2007), Source Code (2011), Edge Of Tomorrow (2014)]
Plot. De nurkse weerman Phil Connors wordt elk jaar tegen zijn zin naar Punxsutawney gestuurd om daar groundhog day te verslaan. Dit jaar raakt hij ingesneeuwd en blijkt hij de volgende dag wakker te worden op… dezelfde dag. En opnieuw. En opnieuw.
Structuur. Tijd is relatief, dat wist Albert Einstein al. En ook regisseur Harold Ramis paste dit adagium succesvol toe in deze komedieklassieker. Een vreemde genre-eend in de bijt van dit lijstje, maar toch ook weer op zijn plaats. Het gaat hier namelijk om een afwezigheid van chronologie. De plot staat gewoon stil, en tegelijkertijd ook weer niet. Dat enig suspension of disbelief noodzakelijk is om hier ten volle in op te gaan, staat buiten kijf.
Marketing is herhaling? Wel, maak je eigen Groundhog Day en breng je verhaal steeds opnieuw. Met eenzelfde structuur, herkenbare twist, vaste ijkpunten. Zoals een format voor een tv-programma. Maar met net iets andere invulling. De combinatie van herkenbaarheid en herhaling: zo nestel je je top-of-mind (and there to stay).
Mail naar info@kameleons.be, bel ons op 09 329 02 73 of vul onderstaand formulier in.
Tags
Gerelateerde berichten
Deel dit artikel via
- 46 shares -