Zeg dat onze psychiater het gezegd heeft

Omdat we ons zo stilaan de enige Dothraki ter wereld voelden, of toch ter Westeros, die Game of Thrones nog niet gezien hadden – laat staan gebingewatcht, vatten mijn echtgenote en ik 2019 aan met het onwrikbare voornemen om die gapende cultuurkloof met de rest van de mensheid dit jaar eens dicht te kijken.

Game of Thrones kijken om professionele redenen

Daar geraak ik meestal even wijs uit als uit de Ikeahandleiding om dat tv-kastje dat de led-rechthoek schraagt waar al die voor mij onhapbare ongein zich op afspeelde, toch maar in elkaar geflikflooid te krijgen.

Liever een lezing des mensen

Vrouwen zijn het sterke geslacht, dus volhardde mijn teerbeminde eega tot halfweg aflevering vier. Tot ene Morpheus, vermoedelijk de bastaardzoon van een of andere koning van een van de Zeven Koninkrijken uit de reeks, haar toch in zijn greep kreeg. Een mentale slaper was ik al, nu kampten we ook nog met een echte slaapster: einde voornemen.

De volgende dag al beslisten we onze luttele samen-onder-de-fleecetijd voor het slapengaan toch maar weer te wijden aan verrijkend kijkvoer dat meer des mensen geïnspireerd was. Omdat we van Game of Thrones niet bepaald gelukkiger waren geworden, kozen we resoluut voor de lezing 'Laat Ons Ook Ongelukkig Zijn' van psychiater Dirk De Wachter. Misschien reikt hij daarin enkele tools aan om de pas geleden smart van het moeten opgeven van onze kijkinspanning van een van dé reeksen die je gezien moet hebben, een plaats te geven in ons leven. Al vlug werd duidelijk dat hij ervan overtuigd is dat je Game of Thrones niet per se visueel verorberd hoeft te hebben om gelukkig door het leven te struinen, met of zonder harig hondje. Geruststellend toch, als iemand dat vindt die eerst geneeskunde, dan neurologie en daarna psychologie heeft gestudeerd. Ik kikkerde er zowaar van op.

Woordeloosheid leidt tot onvermogen om emoties te uiten

Beeld springt in het oog, tekst nestelt zich in de geesten en harten

Een lange, niet zo woordeloze aanloop, om mijn bedenking over het belang van taal in marketing toch maar te kunnen opwerpen. Marketeers blazen, al dan niet gemeend, steeds maar hoog van de toren (nee, niet van het kasteel Winterfell) over de emoties die ze in hun boodschappen leggen. Vreemd dat ze daarbij vooral zweren bij korte kreten bij een weliswaar beklijvend beeld. Maar zoals De Wachter zegt: daarmee pak je misschien wel de aandacht, maar raken, blijvend raken, dat doe je met taal. Dat is ook het verschil tussen likes en trafiek sprokkelen (daarvoor moet je gewoon opvallen) en conversie (daarvoor moet je raken, overtuigen).

We willen het zelfs wat korter houden dan in deze blog. Beloofd. Maar ook dat we je publiek zullen raken met net iets sterkere content dan louter een kreet bij een plaatje.